vaniloquentia
Latin
Etymology
From vāniloquus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [waː.nɪ.ɫɔˈkʷɛn.ti.a]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [va.ni.loˈkʷɛn.t̪͡s̪i.a]
Noun
vāniloquentia f (genitive vāniloquentiae); first declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | vāniloquentia | vāniloquentiae |
| genitive | vāniloquentiae | vāniloquentiārum |
| dative | vāniloquentiae | vāniloquentiīs |
| accusative | vāniloquentiam | vāniloquentiās |
| ablative | vāniloquentiā | vāniloquentiīs |
| vocative | vāniloquentia | vāniloquentiae |
References
- “vaniloquentia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- vaniloquentia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.