vatius
Latin
Etymology
From Proto-Indo-European *wat- (“curved”) + -ius. Cognate with vatāx (“having deformed feet”), Proto-Germanic *waþwô (“curve, bend; calf of the leg, knee”).[1]
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈwa.ti.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈvat̪.t̪͡s̪i.us]
Adjective
vatius (feminine vatia, neuter vatium); first/second-declension adjective
- bent outwards
- bow-legged
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | vatius | vatia | vatium | vatiī | vatiae | vatia | |
| genitive | vatiī | vatiae | vatiī | vatiōrum | vatiārum | vatiōrum | |
| dative | vatiō | vatiae | vatiō | vatiīs | |||
| accusative | vatium | vatiam | vatium | vatiōs | vatiās | vatia | |
| ablative | vatiō | vatiā | vatiō | vatiīs | |||
| vocative | vatie | vatia | vatium | vatiī | vatiae | vatia | |
References
- ^ De Vaan, Michiel (2008) “vatāx”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 656
- “vatius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- vatius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.