vectio
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈwɛk.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈvɛk.t̪͡s̪i.o]
Noun
vectiō f (genitive vectiōnis); third declension.
- The act of transporting, carrying. A conveyance.
- 45 BCE, Marcus Tullius Cicero, De natura deorum. Book II, section CLI:
- Efficimus etiam domitū nostrō quadripedum vectiōnēs, quōrum celeritās atque vīs nōbīs ipsīs adfert vim et celeritātem.
- We also tame the four-footed animals to carry us on their backs, their swiftness and strength bestowing strength and swiftness upon ourselves.
- Efficimus etiam domitū nostrō quadripedum vectiōnēs, quōrum celeritās atque vīs nōbīs ipsīs adfert vim et celeritātem.
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | vectiō | vectiōnēs |
| genitive | vectiōnis | vectiōnum |
| dative | vectiōnī | vectiōnibus |
| accusative | vectiōnem | vectiōnēs |
| ablative | vectiōne | vectiōnibus |
| vocative | vectiō | vectiōnēs |
Related terms
References
- vectio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “vectio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “vectio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers