vectuarius
Latin
Etymology
From veho (“I carry, transport”).
Noun
vectuarius m (genitive vectuariī or vectuarī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | vectuarius | vectuariī |
| genitive | vectuariī vectuarī1 |
vectuariōrum |
| dative | vectuariō | vectuariīs |
| accusative | vectuarium | vectuariōs |
| ablative | vectuariō | vectuariīs |
| vocative | vectuarie | vectuariī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).