veeg
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /veːx/
Audio: (file) - Hyphenation: veeg
- Rhymes: -eːx
Etymology 1
From the verb vegen (“to swipe”).
Noun
veeg f (plural vegen, diminutive veegje n)
- a swipe, vivid movement
Derived terms
Etymology 2
From Middle Dutch veghe, veyghe, veych (“doomed to die; near death”), from Old Dutch *fēgi, from Proto-West Germanic *faigī, ultimately from Proto-Germanic *faigijaz (“fey, doomed to die”), from Proto-Indo-European *peyḱ-, *pAig- (“ill-meaning, bad”). Cognate with English fey.
Adjective
veeg (comparative veger, superlative veegst)
Declension
| Declension of veeg | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | veeg | |||
| inflected | vege | |||
| comparative | veger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | veeg | veger | het veegst het veegste | |
| indefinite | m./f. sing. | vege | vegere | veegste |
| n. sing. | veeg | veger | veegste | |
| plural | vege | vegere | veegste | |
| definite | vege | vegere | veegste | |
| partitive | veegs | vegers | — | |
Etymology 3
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
veeg
- inflection of vegen:
- first-person singular present indicative
- (in case of inversion) second-person singular present indicative
- imperative