ventilatus
Latin
Etymology
Perfect passive ventilō
Participle
ventilātus (feminine ventilāta, neuter ventilātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ventilātus | ventilāta | ventilātum | ventilātī | ventilātae | ventilāta | |
| genitive | ventilātī | ventilātae | ventilātī | ventilātōrum | ventilātārum | ventilātōrum | |
| dative | ventilātō | ventilātae | ventilātō | ventilātīs | |||
| accusative | ventilātum | ventilātam | ventilātum | ventilātōs | ventilātās | ventilāta | |
| ablative | ventilātō | ventilātā | ventilātō | ventilātīs | |||
| vocative | ventilāte | ventilāta | ventilātum | ventilātī | ventilātae | ventilāta | |