veridicus

Latin

Etymology

From vērus (true) +‎ -dicus (saying).

Pronunciation

Adjective

vēridicus (feminine vēridica, neuter vēridicum); first/second-declension adjective

  1. speaking or otherwise expressing the truth
  2. veracious, truthful

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative vēridicus vēridica vēridicum vēridicī vēridicae vēridica
genitive vēridicī vēridicae vēridicī vēridicōrum vēridicārum vēridicōrum
dative vēridicō vēridicae vēridicō vēridicīs
accusative vēridicum vēridicam vēridicum vēridicōs vēridicās vēridica
ablative vēridicō vēridicā vēridicō vēridicīs
vocative vēridice vēridica vēridicum vēridicī vēridicae vēridica

Descendants

  • Catalan: verídic
  • English: veridical, veridicous
  • French: véridique
  • Italian: veridico
  • Portuguese: verídico
  • Spanish: verídico

References

  • veridicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • veridicus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • veridicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (1913/1918; reprinted Darmstadt 1998), vol. 2, column 3425 <http://www.zeno.org/nid/20002719797>.