veridicus
Latin
Etymology
From vērus (“true”) + -dicus (“saying”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [weːˈrɪ.dɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [veˈriː.d̪i.kus]
Adjective
vēridicus (feminine vēridica, neuter vēridicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | vēridicus | vēridica | vēridicum | vēridicī | vēridicae | vēridica | |
| genitive | vēridicī | vēridicae | vēridicī | vēridicōrum | vēridicārum | vēridicōrum | |
| dative | vēridicō | vēridicae | vēridicō | vēridicīs | |||
| accusative | vēridicum | vēridicam | vēridicum | vēridicōs | vēridicās | vēridica | |
| ablative | vēridicō | vēridicā | vēridicō | vēridicīs | |||
| vocative | vēridice | vēridica | vēridicum | vēridicī | vēridicae | vēridica | |
Descendants
- → Catalan: verídic
- → English: veridical, veridicous
- → French: véridique
- → Italian: veridico
- → Portuguese: verídico
- → Spanish: verídico
References
- “veridicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “veridicus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- veridicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (1913/1918; reprinted Darmstadt 1998), vol. 2, column 3425 <http://www.zeno.org/nid/20002719797>.