vetitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of vetō.

Participle

vetitus (feminine vetita, neuter vetitum); first/second-declension participle

  1. forbidden

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative vetitus vetita vetitum vetitī vetitae vetita
genitive vetitī vetitae vetitī vetitōrum vetitārum vetitōrum
dative vetitō vetitae vetitō vetitīs
accusative vetitum vetitam vetitum vetitōs vetitās vetita
ablative vetitō vetitā vetitō vetitīs
vocative vetite vetita vetitum vetitī vetitae vetita

References

  • vetitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • vetitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.