vetustate
Latin
Noun
vetustāte
- ablative singular of vetustās
Romanian
Etymology
Borrowed from French vétusté, from Latin vetustas.
Noun
vetustate f (uncountable)
Declension
| singular only | indefinite | definite |
|---|---|---|
| nominative-accusative | vetustate | vetustatea |
| genitive-dative | vetustate | vetustatei |
| vocative | vetustate, vetustateo | |