viða
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvɪːða/
- Rhymes: -ɪːða
Noun
viða f (genitive singular viðu, nominative plural viður)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | viða | viðan | viður | viðurnar |
| accusative | viðu | viðuna | viður | viðurnar |
| dative | viðu | viðunni | viðum | viðunum |
| genitive | viðu | viðunnar | viða, viðna | viðanna, viðnanna |
Old Norse
Etymology
From or related to viðr (“wood”).
Verb
viða
Derived terms
Noun
viða f (genitive viðu)
Noun
viða
- genitive plural of viðr m (“wood”)
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “viða”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 488; also available at the Internet Archive