viarius
Latin
Etymology
From Old Latin VIASIEIS. By surface analysis, via + -ārius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wiˈaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [viˈaː.ri.us]
Adjective
viārius (feminine viāria, neuter viārium); first/second-declension adjective
- of or belonging to the highways or roads
- 62 BCE – 43 BCE, Cicero, Epistulae ad Familiares 8.6.5:
- Quod tibi supra scripsi Curionem valde frigere, iam calet; nam ferventissime concerpitur; levissime enim, quia de intercalando non obtinuerat, transfugit ad populum et pro Caesare loqui coepit legemque viariam, non dissimilem agrariae Rulli, et alimentariam, quae iubet aediles metiri, iactavit: hoc nondum fecerat, cum priorem partem epistulae scripsi.
- (please add an English translation of this quotation)
- Quod tibi supra scripsi Curionem valde frigere, iam calet; nam ferventissime concerpitur; levissime enim, quia de intercalando non obtinuerat, transfugit ad populum et pro Caesare loqui coepit legemque viariam, non dissimilem agrariae Rulli, et alimentariam, quae iubet aediles metiri, iactavit: hoc nondum fecerat, cum priorem partem epistulae scripsi.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | viārius | viāria | viārium | viāriī | viāriae | viāria | |
| genitive | viāriī | viāriae | viāriī | viāriōrum | viāriārum | viāriōrum | |
| dative | viāriō | viāriae | viāriō | viāriīs | |||
| accusative | viārium | viāriam | viārium | viāriōs | viāriās | viāria | |
| ablative | viāriō | viāriā | viāriō | viāriīs | |||
| vocative | viārī | viāria | viārium | viāriī | viāriae | viāria | |
Derived terms
Descendants
Further reading
- “vĭārĭus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press