viatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of viō

Participle

viātus (feminine viāta, neuter viātum); first/second-declension participle

  1. travelled, journeyed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative viātus viāta viātum viātī viātae viāta
genitive viātī viātae viātī viātōrum viātārum viātōrum
dative viātō viātae viātō viātīs
accusative viātum viātam viātum viātōs viātās viāta
ablative viātō viātā viātō viātīs
vocative viāte viāta viātum viātī viātae viāta