vicinandus

Latin

Etymology

Future passive participle of vīcīnor (neighbor, be near)

Participle

vīcīnandus (feminine vīcīnanda, neuter vīcīnandum); first/second-declension participle

  1. which is to be neighbored, which is to be been near

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative vīcīnandus vīcīnanda vīcīnandum vīcīnandī vīcīnandae vīcīnanda
genitive vīcīnandī vīcīnandae vīcīnandī vīcīnandōrum vīcīnandārum vīcīnandōrum
dative vīcīnandō vīcīnandae vīcīnandō vīcīnandīs
accusative vīcīnandum vīcīnandam vīcīnandum vīcīnandōs vīcīnandās vīcīnanda
ablative vīcīnandō vīcīnandā vīcīnandō vīcīnandīs
vocative vīcīnande vīcīnanda vīcīnandum vīcīnandī vīcīnandae vīcīnanda