victimarius
Latin
Etymology
victima (“sacrificial victim”) + -ārius
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wɪk.tɪˈmaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [vik.t̪iˈmaː.ri.us]
Adjective
victimārius (feminine victimāria, neuter victimārium); first/second-declension adjective
- belonging to victims
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | victimārius | victimāria | victimārium | victimāriī | victimāriae | victimāria | |
| genitive | victimāriī | victimāriae | victimāriī | victimāriōrum | victimāriārum | victimāriōrum | |
| dative | victimāriō | victimāriae | victimāriō | victimāriīs | |||
| accusative | victimārium | victimāriam | victimārium | victimāriōs | victimāriās | victimāria | |
| ablative | victimāriō | victimāriā | victimāriō | victimāriīs | |||
| vocative | victimārie | victimāria | victimārium | victimāriī | victimāriae | victimāria | |
Noun
victimārius m (genitive victimāriī or victimārī); second declension
- attendant at a sacrifice
- sacrificer
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | victimārius | victimāriī |
| genitive | victimāriī victimārī1 |
victimāriōrum |
| dative | victimāriō | victimāriīs |
| accusative | victimārium | victimāriōs |
| ablative | victimāriō | victimāriīs |
| vocative | victimārie | victimāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- “victimarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press