viduatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of viduō
Participle
viduātus (feminine viduāta, neuter viduātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | viduātus | viduāta | viduātum | viduātī | viduātae | viduāta | |
| genitive | viduātī | viduātae | viduātī | viduātōrum | viduātārum | viduātōrum | |
| dative | viduātō | viduātae | viduātō | viduātīs | |||
| accusative | viduātum | viduātam | viduātum | viduātōs | viduātās | viduāta | |
| ablative | viduātō | viduātā | viduātō | viduātīs | |||
| vocative | viduāte | viduāta | viduātum | viduātī | viduātae | viduāta | |
References
- “viduatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "viduatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)