vietus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of vieō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wiˈeː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [viˈɛː.t̪us]
Participle
viētus (feminine viēta, neuter viētum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | viētus | viēta | viētum | viētī | viētae | viēta | |
| genitive | viētī | viētae | viētī | viētōrum | viētārum | viētōrum | |
| dative | viētō | viētae | viētō | viētīs | |||
| accusative | viētum | viētam | viētum | viētōs | viētās | viēta | |
| ablative | viētō | viētā | viētō | viētīs | |||
| vocative | viēte | viēta | viētum | viētī | viētae | viēta | |