vigasz
Hungarian
Etymology
Back-formation from vigaszt (“to cure, brighten, cheer up”) and vigaszik (“to get well”). Both verbs are Old Hungarian derivations from the adjective víg (“joyful, happy”). Created during the Hungarian language reform, which took place in the 18th–19th centuries.[1]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈviɡɒs]
- Hyphenation: vi‧gasz
- Rhymes: -ɒs
Noun
vigasz (plural vigaszok)
- solace
- sovány vigasz ― cold comfort
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | vigasz | vigaszok |
| accusative | vigaszt | vigaszokat |
| dative | vigasznak | vigaszoknak |
| instrumental | vigasszal | vigaszokkal |
| causal-final | vigaszért | vigaszokért |
| translative | vigasszá | vigaszokká |
| terminative | vigaszig | vigaszokig |
| essive-formal | vigaszként | vigaszokként |
| essive-modal | vigaszul | — |
| inessive | vigaszban | vigaszokban |
| superessive | vigaszon | vigaszokon |
| adessive | vigasznál | vigaszoknál |
| illative | vigaszba | vigaszokba |
| sublative | vigaszra | vigaszokra |
| allative | vigaszhoz | vigaszokhoz |
| elative | vigaszból | vigaszokból |
| delative | vigaszról | vigaszokról |
| ablative | vigasztól | vigaszoktól |
| non-attributive possessive – singular |
vigaszé | vigaszoké |
| non-attributive possessive – plural |
vigaszéi | vigaszokéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | vigaszom | vigaszaim |
| 2nd person sing. | vigaszod | vigaszaid |
| 3rd person sing. | vigasza | vigaszai |
| 1st person plural | vigaszunk | vigaszaink |
| 2nd person plural | vigaszotok | vigaszaitok |
| 3rd person plural | vigaszuk | vigaszaik |
Derived terms
Compound words
References
- ^ Eőry, Vilma. Értelmező szótár+ (“Explanatory Dictionary Plus”). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2007. →ISBN
Further reading
- vigasz in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.