vilegiatură
Romanian
Etymology
Borrowed from French villégiature.
Noun
vilegiatură f (plural vilegiaturi)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | vilegiatură | vilegiatura | vilegiaturi | vilegiaturile | |
| genitive-dative | vilegiaturi | vilegiaturii | vilegiaturi | vilegiaturilor | |
| vocative | vilegiatură, vilegiaturo | vilegiaturilor | |||