villámháború
Hungarian
Etymology
villám (“lightning”) + háború (“war”)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈvilːaːmɦaːboruː]
- Hyphenation: vil‧lám‧há‧bo‧rú
- Rhymes: -ruː
Noun
villámháború (plural villámháborúk)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | villámháború | villámháborúk |
| accusative | villámháborút | villámháborúkat |
| dative | villámháborúnak | villámháborúknak |
| instrumental | villámháborúval | villámháborúkkal |
| causal-final | villámháborúért | villámháborúkért |
| translative | villámháborúvá | villámháborúkká |
| terminative | villámháborúig | villámháborúkig |
| essive-formal | villámháborúként | villámháborúkként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | villámháborúban | villámháborúkban |
| superessive | villámháborún | villámháborúkon |
| adessive | villámháborúnál | villámháborúknál |
| illative | villámháborúba | villámháborúkba |
| sublative | villámháborúra | villámháborúkra |
| allative | villámháborúhoz | villámháborúkhoz |
| elative | villámháborúból | villámháborúkból |
| delative | villámháborúról | villámháborúkról |
| ablative | villámháborútól | villámháborúktól |
| non-attributive possessive – singular |
villámháborúé | villámháborúké |
| non-attributive possessive – plural |
villámháborúéi | villámháborúkéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | villámháborúm | villámháborúim |
| 2nd person sing. | villámháborúd | villámháborúid |
| 3rd person sing. | villámháborúja | villámháborúi |
| 1st person plural | villámháborúnk | villámháborúink |
| 2nd person plural | villámháborútok | villámháborúitok |
| 3rd person plural | villámháborújuk | villámháborúik |
Further reading
- villámháború in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.