villaticus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wiːlˈlaː.tɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [vilˈlaː.t̪i.kus]
Adjective
vīllāticus (feminine vīllātica, neuter vīllāticum); first/second-declension adjective
- related to a vīlla
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | vīllāticus | vīllātica | vīllāticum | vīllāticī | vīllāticae | vīllātica | |
| genitive | vīllāticī | vīllāticae | vīllāticī | vīllāticōrum | vīllāticārum | vīllāticōrum | |
| dative | vīllāticō | vīllāticae | vīllāticō | vīllāticīs | |||
| accusative | vīllāticum | vīllāticam | vīllāticum | vīllāticōs | vīllāticās | vīllātica | |
| ablative | vīllāticō | vīllāticā | vīllāticō | vīllāticīs | |||
| vocative | vīllātice | vīllātica | vīllāticum | vīllāticī | vīllāticae | vīllātica | |
Descendants
References
- “villaticus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "villaticus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- villaticus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.