villijeim
Hungarian
Etymology
villi + -jeim (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈvilːijɛjim]
- Hyphenation: vil‧li‧je‧im
Noun
villijeim
- first-person singular multiple-possession possessive of villi
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | villijeim |
| accusative | — | villijeimet |
| dative | — | villijeimnek |
| instrumental | — | villijeimmel |
| causal-final | — | villijeimért |
| translative | — | villijeimmé |
| terminative | — | villijeimig |
| essive-formal | — | villijeimként |
| essive-modal | — | villijeimül |
| inessive | — | villijeimben |
| superessive | — | villijeimen |
| adessive | — | villijeimnél |
| illative | — | villijeimbe |
| sublative | — | villijeimre |
| allative | — | villijeimhez |
| elative | — | villijeimből |
| delative | — | villijeimről |
| ablative | — | villijeimtől |
| non-attributive possessive – singular |
— | villijeimé |
| non-attributive possessive – plural |
— | villijeiméi |