villkora
Swedish
Etymology
Inherited from Old Swedish vilkora, from Middle Low German willekoren. By surface analysis, villkor + -a.
Verb
villkora (present villkorar, preterite villkorade, supine villkorat, imperative villkora)
- condition (attach conditions to something)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | villkora | villkoras | ||
| supine | villkorat | villkorats | ||
| imperative | villkora | — | ||
| imper. plural1 | villkoren | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | villkorar | villkorade | villkoras | villkorades |
| ind. plural1 | villkora | villkorade | villkoras | villkorades |
| subjunctive2 | villkore | villkorade | villkores | villkorades |
| present participle | villkorande | |||
| past participle | villkorad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.