vinarius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wiːˈnaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [viˈnaː.ri.us]
Adjective
vīnārius (feminine vīnāria, neuter vīnārium); first/second-declension adjective
- of or pertaining to wine
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | vīnārius | vīnāria | vīnārium | vīnāriī | vīnāriae | vīnāria | |
| genitive | vīnāriī | vīnāriae | vīnāriī | vīnāriōrum | vīnāriārum | vīnāriōrum | |
| dative | vīnāriō | vīnāriae | vīnāriō | vīnāriīs | |||
| accusative | vīnārium | vīnāriam | vīnārium | vīnāriōs | vīnāriās | vīnāria | |
| ablative | vīnāriō | vīnāriā | vīnāriō | vīnāriīs | |||
| vocative | vīnārie | vīnāria | vīnārium | vīnāriī | vīnāriae | vīnāria | |
Noun
vīnārius m (genitive vīnāriī or vīnārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | vīnārius | vīnāriī |
| genitive | vīnāriī vīnārī1 |
vīnāriōrum |
| dative | vīnāriō | vīnāriīs |
| accusative | vīnārium | vīnāriōs |
| ablative | vīnāriō | vīnāriīs |
| vocative | vīnārie | vīnāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- “vinarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “vinarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "vinarius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- vinarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.