vindicandus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of vindicō
Participle
vindicandus (feminine vindicanda, neuter vindicandum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | vindicandus | vindicanda | vindicandum | vindicandī | vindicandae | vindicanda | |
| genitive | vindicandī | vindicandae | vindicandī | vindicandōrum | vindicandārum | vindicandōrum | |
| dative | vindicandō | vindicandae | vindicandō | vindicandīs | |||
| accusative | vindicandum | vindicandam | vindicandum | vindicandōs | vindicandās | vindicanda | |
| ablative | vindicandō | vindicandā | vindicandō | vindicandīs | |||
| vocative | vindicande | vindicanda | vindicandum | vindicandī | vindicandae | vindicanda | |