vineaticus
Latin
Alternative forms
- vīniāticus
Etymology
From vīnea (“vine”) + -āticus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wiː.neˈaː.tɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [vi.neˈaː.t̪i.kus]
Adjective
vīneāticus (feminine vīneātica, neuter vīneāticum); first/second-declension adjective
- of, pertaining to or used for vines
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | vīneāticus | vīneātica | vīneāticum | vīneāticī | vīneāticae | vīneātica | |
| genitive | vīneāticī | vīneāticae | vīneāticī | vīneāticōrum | vīneāticārum | vīneāticōrum | |
| dative | vīneāticō | vīneāticae | vīneāticō | vīneāticīs | |||
| accusative | vīneāticum | vīneāticam | vīneāticum | vīneāticōs | vīneāticās | vīneātica | |
| ablative | vīneāticō | vīneāticā | vīneāticō | vīneāticīs | |||
| vocative | vīneātice | vīneātica | vīneāticum | vīneāticī | vīneāticae | vīneātica | |
Descendants
- French: vignage
References
- “vineaticus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- vineaticus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.