vinkla
Icelandic
Etymology
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
vinkla
- indefinite accusative/genitive plural of vinkill
Norwegian Bokmål
Alternative forms
Verb
vinkla
- inflection of vinkle:
- simple past
- past participle
Swedish
Etymology
Verb
vinkla (present vinklar, preterite vinklade, supine vinklat, imperative vinkla)
- to angle, to tilt
- Lampan går att vinkla
- The lamp can be angled
- to bias
- Rapporten är vinklad
- The report is biased
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | vinkla | vinklas | ||
| supine | vinklat | vinklats | ||
| imperative | vinkla | — | ||
| imper. plural1 | vinklen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | vinklar | vinklade | vinklas | vinklades |
| ind. plural1 | vinkla | vinklade | vinklas | vinklades |
| subjunctive2 | vinkle | vinklade | vinkles | vinklades |
| present participle | vinklande | |||
| past participle | vinklad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.