virgatus
Latin
Etymology
From virga (“twig, switch”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wɪrˈɡaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [virˈɡaː.t̪us]
Adjective
virgātus (feminine virgāta, neuter virgātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | virgātus | virgāta | virgātum | virgātī | virgātae | virgāta | |
| genitive | virgātī | virgātae | virgātī | virgātōrum | virgātārum | virgātōrum | |
| dative | virgātō | virgātae | virgātō | virgātīs | |||
| accusative | virgātum | virgātam | virgātum | virgātōs | virgātās | virgāta | |
| ablative | virgātō | virgātā | virgātō | virgātīs | |||
| vocative | virgāte | virgāta | virgātum | virgātī | virgātae | virgāta | |
Related terms
Descendants
References
- “virgatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “virgatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "virgatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- virgatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.