virginalis
Latin
Etymology
From virgō (“maid, virgin”) + -ālis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wɪr.ɡɪˈnaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [vir.d͡ʒiˈnaː.lis]
Adjective
virginālis (neuter virgināle); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | virginālis | virgināle | virginālēs | virginālia | |
| genitive | virginālis | virginālium | |||
| dative | virginālī | virginālibus | |||
| accusative | virginālem | virgināle | virginālēs virginālīs |
virginālia | |
| ablative | virginālī | virginālibus | |||
| vocative | virginālis | virgināle | virginālēs | virginālia | |
Related terms
- virginārius
- virgineus
- virginitās
- virginor
- virgō
Descendants
- English: virginal
- French: virginal
- Galician: virxinal
- Italian: verginale
- Portuguese: virginal
- Romanian: virginal
- Spanish: virginal
References
- “virginalis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “virginalis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- virginalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.