viridatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of viridō
Participle
viridātus (feminine viridāta, neuter viridātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | viridātus | viridāta | viridātum | viridātī | viridātae | viridāta | |
| genitive | viridātī | viridātae | viridātī | viridātōrum | viridātārum | viridātōrum | |
| dative | viridātō | viridātae | viridātō | viridātīs | |||
| accusative | viridātum | viridātam | viridātum | viridātōs | viridātās | viridāta | |
| ablative | viridātō | viridātā | viridātō | viridātīs | |||
| vocative | viridāte | viridāta | viridātum | viridātī | viridātae | viridāta | |