virtuosus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wɪr.tuˈoː.sʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [vir.t̪uˈɔː.s̬us]
Adjective
virtuōsus (feminine virtuōsa, neuter virtuōsum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | virtuōsus | virtuōsa | virtuōsum | virtuōsī | virtuōsae | virtuōsa | |
genitive | virtuōsī | virtuōsae | virtuōsī | virtuōsōrum | virtuōsārum | virtuōsōrum | |
dative | virtuōsō | virtuōsae | virtuōsō | virtuōsīs | |||
accusative | virtuōsum | virtuōsam | virtuōsum | virtuōsōs | virtuōsās | virtuōsa | |
ablative | virtuōsō | virtuōsā | virtuōsō | virtuōsīs | |||
vocative | virtuōse | virtuōsa | virtuōsum | virtuōsī | virtuōsae | virtuōsa |
Descendants
References
- “virtuosus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "virtuosus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- virtuosus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.