virulentus
Latin
Etymology
From vīrus (“slime, poisonous liquid”) + -ulentus (“full of, abounding in”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wiː.rʊˈɫɛn.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [vi.ruˈlɛn̪.t̪us]
Adjective
vīrulentus (feminine vīrulenta, neuter vīrulentum, superlative vīrulentissimus, adverb vīrulentē); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | vīrulentus | vīrulenta | vīrulentum | vīrulentī | vīrulentae | vīrulenta | |
| genitive | vīrulentī | vīrulentae | vīrulentī | vīrulentōrum | vīrulentārum | vīrulentōrum | |
| dative | vīrulentō | vīrulentae | vīrulentō | vīrulentīs | |||
| accusative | vīrulentum | vīrulentam | vīrulentum | vīrulentōs | vīrulentās | vīrulenta | |
| ablative | vīrulentō | vīrulentā | vīrulentō | vīrulentīs | |||
| vocative | vīrulente | vīrulenta | vīrulentum | vīrulentī | vīrulentae | vīrulenta | |
Related terms
- vīrulentia
- vīrus
Descendants
References
- “virulentus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- virulentus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.