vitians
Latin
Etymology
Present participle of vitiō.
Participle
vitiāns (genitive vitiantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | vitiāns | vitiantēs | vitiantia | ||
| genitive | vitiantis | vitiantium | |||
| dative | vitiantī | vitiantibus | |||
| accusative | vitiantem | vitiāns | vitiantēs vitiantīs |
vitiantia | |
| ablative | vitiante vitiantī1 |
vitiantibus | |||
| vocative | vitiāns | vitiantēs | vitiantia | ||
1When used purely as an adjective.