vitiaturus
Latin
Etymology
Future active participle of vitiō.
Participle
vitiātūrus (feminine vitiātūra, neuter vitiātūrum); first/second-declension participle
- about to damage
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | vitiātūrus | vitiātūra | vitiātūrum | vitiātūrī | vitiātūrae | vitiātūra | |
| genitive | vitiātūrī | vitiātūrae | vitiātūrī | vitiātūrōrum | vitiātūrārum | vitiātūrōrum | |
| dative | vitiātūrō | vitiātūrae | vitiātūrō | vitiātūrīs | |||
| accusative | vitiātūrum | vitiātūram | vitiātūrum | vitiātūrōs | vitiātūrās | vitiātūra | |
| ablative | vitiātūrō | vitiātūrā | vitiātūrō | vitiātūrīs | |||
| vocative | vitiātūre | vitiātūra | vitiātūrum | vitiātūrī | vitiātūrae | vitiātūra | |