vitiaturus

Latin

Etymology

Future active participle of vitiō.

Participle

vitiātūrus (feminine vitiātūra, neuter vitiātūrum); first/second-declension participle

  1. about to damage

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative vitiātūrus vitiātūra vitiātūrum vitiātūrī vitiātūrae vitiātūra
genitive vitiātūrī vitiātūrae vitiātūrī vitiātūrōrum vitiātūrārum vitiātūrōrum
dative vitiātūrō vitiātūrae vitiātūrō vitiātūrīs
accusative vitiātūrum vitiātūram vitiātūrum vitiātūrōs vitiātūrās vitiātūra
ablative vitiātūrō vitiātūrā vitiātūrō vitiātūrīs
vocative vitiātūre vitiātūra vitiātūrum vitiātūrī vitiātūrae vitiātūra