vitiosus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wɪ.tiˈoː.sʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [vit̪.t̪͡s̪iˈɔː.s̬us]
Adjective
vitiōsus (feminine vitiōsa, neuter vitiōsum, comparative vitiōsior, superlative vitiōsissimus, adverb vitiōsē); first/second-declension adjective
- full of faults or defects; faulty, defective, bad, corrupt
- morally faulty, wicked, depraved, vicious
- Synonyms: scelerātus, scelestus, facinorōsus, malus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | vitiōsus | vitiōsa | vitiōsum | vitiōsī | vitiōsae | vitiōsa | |
| genitive | vitiōsī | vitiōsae | vitiōsī | vitiōsōrum | vitiōsārum | vitiōsōrum | |
| dative | vitiōsō | vitiōsae | vitiōsō | vitiōsīs | |||
| accusative | vitiōsum | vitiōsam | vitiōsum | vitiōsōs | vitiōsās | vitiōsa | |
| ablative | vitiōsō | vitiōsā | vitiōsō | vitiōsīs | |||
| vocative | vitiōse | vitiōsa | vitiōsum | vitiōsī | vitiōsae | vitiōsa | |
Derived terms
Descendants
References
- “vitiosus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “vitiosus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- vitiosus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- incorrect usage: consuetudo vitiosa et corrupta (opp. pura et incorrupta) sermonis
- incorrect usage: consuetudo vitiosa et corrupta (opp. pura et incorrupta) sermonis