vlastelin

Romanian

Etymology

Borrowed from Old Church Slavonic властелинъ (vlastelinŭ).

Noun

vlastelin m (plural vlastelini)

  1. (historical, Wallachia) large landowner

Declension

Declension of vlastelin
singular only indefinite definite
nominative-accusative vlastelin vlastelinul
genitive-dative vlastelin vlastelinului
vocative vlastelinule

Serbo-Croatian

Etymology

From vlast.

Pronunciation

  • IPA(key): /ʋlastěliːn/
  • Hyphenation: vla‧ste‧lin

Noun

vlastèlīn m anim (Cyrillic spelling властѐлӣн)

  1. (historical) feudal lord, landowner

Declension

Declension of vlastelin
singular plural
nominative vlastèlīn vlastela
genitive vlastelina vlastele
dative vlastelinu vlasteli
accusative vlastelina vlastelu
vocative vlasteline vlastelo
locative vlastelinu vlasteli
instrumental vlastelinom vlastelom