volang
Swedish
Etymology
Borrowed from French volant. First attested in 1739.
Noun
volang c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | volang | volangs |
| definite | volangen | volangens | |
| plural | indefinite | volanger | volangers |
| definite | volangerna | volangernas |