vrč
Czech
Pronunciation
- IPA(key): [ˈvr̩t͡ʃ]
Verb
vrč
- second-person singular imperative of vrčet
Serbo-Croatian
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *vъrčь, from Latin urceus (“pitcher, ewer”). Compare rare or dialectal Bulgarian връчва (vrǎčva, “jug with two handles”), Slovene vrč.
Pronunciation
- IPA(key): /ʋr̩̂t͡ʃ/
Noun
vȑč m inan (Cyrillic spelling вр̏ч)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | vȑč | vr̀čevi |
| genitive | vr̀ča | vrčeva |
| dative | vrču | vrčevima |
| accusative | vrč | vrčeve |
| vocative | vrču | vrčevi |
| locative | vrču | vrčevima |
| instrumental | vrčem | vrčevima |
Quotations
- For quotations using this term, see Citations:vrč.
Slovene
Etymology
From Latin urceus (“pitcher, ewer”). Compare rare or dialectal Bulgarian връчва (vrǎčva, “jug with two handles”), Serbo-Croatian врч, vrč.
Pronunciation
- IPA(key): /ʋə́rt͡ʃ/
Noun
vȓč m inan
- jug (large serving vessel)
Declension
| Masculine inan., soft o-stem | |||
|---|---|---|---|
| nom. sing. | vŕč | ||
| gen. sing. | vŕča | ||
| singular | dual | plural | |
| nominative (imenovȃlnik) |
vŕč | vŕča | vŕči |
| genitive (rodȋlnik) |
vŕča | vŕčev | vŕčev |
| dative (dajȃlnik) |
vŕču | vŕčema | vŕčem |
| accusative (tožȋlnik) |
vŕč | vŕča | vŕče |
| locative (mẹ̑stnik) |
vŕču | vŕčih | vŕčih |
| instrumental (orọ̑dnik) |
vŕčem | vŕčema | vŕči |
Further reading
- “vrč”, in Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU (in Slovene), 2014–2025