Norwegian Nynorsk
- vrangvillig, rangviljug, rangvillig
Etymology
Cf. Swedish vrångvillig.
Pronunciation
- IPA(key): /²rɑŋˌvɪljʉ(ɡ)/
Adjective
vrangviljug (neuter singular vrangviljug, definite singular and plural vrangviljuge)
- opposing, disagree (in a stubborn manner)