vredigen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vredigen, replacing older vreden.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvreːdəɣə(n)/

Verb

vredigen

  1. (transitive, obsolete) synonym of bevredigen

Conjugation

Conjugation of vredigen (weak)
infinitive vredigen
past singular vredigde
past participle gevredigd
infinitive vredigen
gerund vredigen n
present tense past tense
1st person singular vredig vredigde
2nd person sing. (jij) vredigt, vredig2 vredigde
2nd person sing. (u) vredigt vredigde
2nd person sing. (gij) vredigt vredigde
3rd person singular vredigt vredigde
plural vredigen vredigden
subjunctive sing.1 vredige vredigde
subjunctive plur.1 vredigen vredigden
imperative sing. vredig
imperative plur.1 vredigt
participles vredigend gevredigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.