vriesen
Middle Dutch
Etymology
From Old Dutch *friesan, from Proto-West Germanic *freusan.
Verb
vriesen
- (intransitive) to freeze
Inflection
| infinitive | base form | vriesen | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| genitive | vriesens | ||||||
| dative | vriesene | ||||||
| indicative | subjunctive | ||||||
| present | past | present | past | ||||
| 1st person singular | vriese | vrôos | vriese | vrōre | |||
| 2nd person singular | vries, vrieses | vrōors, vrōres | vries, vrieses | vrōres | |||
| 3rd person singular | vriest, vrieset | vrôos | vriese | vrōre | |||
| 1st person plural | vriesen | vrōren | vriesen | vrōren | |||
| 2nd person plural | vriest, vrieset | vrōort, vrōret | vriest, vrieset | vrōret | |||
| 3rd person plural | vriesen | vrōren | vriesen | vrōren | |||
| imperative | |||||||
| singular | vries, vriese | ||||||
| plural | vriest, vrieset | ||||||
| present | past | ||||||
| participle | vriesende | gevrōren | |||||
Descendants
Further reading
- “vriesen”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “vriesen”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN