vrijwilligen

Dutch

Etymology

Superficially from vrijwillig +‎ -en, but more likely based on vrijwilliger (“volunteer”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

vrijwilligen

  1. (intransitive) to volunteer

Conjugation

Conjugation of vrijwilligen (weak)
infinitive vrijwilligen
past singular vrijwilligde
past participle gevrijwilligd
infinitive vrijwilligen
gerund vrijwilligen n
present tense past tense
1st person singular vrijwillig vrijwilligde
2nd person sing. (jij) vrijwilligt, vrijwillig2 vrijwilligde
2nd person sing. (u) vrijwilligt vrijwilligde
2nd person sing. (gij) vrijwilligt vrijwilligde
3rd person singular vrijwilligt vrijwilligde
plural vrijwilligen vrijwilligden
subjunctive sing.1 vrijwillige vrijwilligde
subjunctive plur.1 vrijwilligen vrijwilligden
imperative sing. vrijwillig
imperative plur.1 vrijwilligt
participles vrijwilligend gevrijwilligd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.