wæterclaþ
Old English
Etymology
Compound of wæter (“water”) + clāþ (“cloth”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwæ.terˌklɑːθ/
Noun
wæterclāþ m
- a towel
Declension
Strong a-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wæterclāþ | wæterclāþas |
| accusative | wæterclāþ | wæterclāþas |
| genitive | wæterclāþes | wæterclāþa |
| dative | wæterclāþe | wæterclāþum |
Further reading
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “wæter-cláþ”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.