wëschen
Luxembourgish
Etymology
From Middle High German wischen, from Old High German wisken, from Proto-Germanic *wiskijaną. Cognate with German wischen, Dutch wissen, Danish viske, Swedish viska.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvəʃən/
- Rhymes: -əʃən
Verb
wëschen (third-person singular present wëscht, past participle gewëscht, auxiliary verb hunn or sinn)
- (intransitive, with auxiliary hunn) to wipe, to mop
- (intransitive, with auxiliary sinn) to move quickly, to dash
Conjugation
| infinitive | wëschen | |
|---|---|---|
| participle | gewëscht | |
| auxiliary | hunn | |
| present indicative |
imperative | |
| 1st singular | wëschen | — |
| 2nd singular | wëschs | wësch |
| 3rd singular | wëscht | — |
| 1st plural | wëschen | — |
| 2nd plural | wëscht | wëscht |
| 3rd plural | wëschen | — |
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel.
Derived terms
- auswëschen
- entwëschen
- erwëschen
- ewechwëschen
- ofwëschen
- opwëschen
- verwëschen