wątpie
See also: wątpię
Old Polish
Etymology
Unknown. Possibly inherited from Proto-Slavic *ǫtъpьje, *ǫtьpьje, suggesting a connection with the hypothetical verb *vъtьpati (“to stuff”). Alternatively borrowed from Middle High German wambe, wampe.
Pronunciation
Noun
wątpie n
- (attested in Greater Poland) entrails, innards, viscera
- 1981-2001 [c. 1500], Elżbieta Belcarzowa, editor, Glosy polskie w łacińskich kazaniach średniowiecznych, volume I, Trzemeszno, page 79:
- Abiens laqueo se suspendit et cadens in terram crepuit... et diffusa sunt omnia viscera eius vąthpye szya sz nyego vytoczylo (Act 1, 18, Rozm 762. 769: vyplynąly yego vnatrze s nyego)
- [Abiens laqueo se suspendit et cadens in terram crepuit... et diffusa sunt omnia viscera eius wątpie się z niego wytoczyło (Act 1, 18, Rozm 762. 769: wypłynęły jego wnętrze s niego)]
Derived terms
adjective
- wątpiący
noun
verb
- wątpić impf
Descendants
- Polish: wątpia (dialectal or archaic)
Further reading
- Boryś, Wiesław (2005) “wątpić”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
- B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “wątpie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN