włóczykij

Polish

Alternative forms

Etymology

From włóczyć +‎ -y- +‎ kij.

Pronunciation

  • IPA(key): /vwuˈt͡ʂɘ.kij/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘkij
  • Syllabification: włó‧czy‧kij

Noun

włóczykij m pers

  1. (colloquial) vagabond, vagrant, wanderer, rover (one who roves)
    Synonyms: see Thesaurus:włóczęga

Declension

Further reading

  • włóczykij in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • włóczykij in Polish dictionaries at PWN