wagabunda
See also: wagabundą
Polish
Etymology
Borrowed from French vagabond.
Pronunciation
- IPA(key): /va.ɡaˈbun.da/
Audio: (file) - Rhymes: -unda
- Syllabification: wa‧ga‧bun‧da
Noun
wagabunda m pers or f (related adjective wagabundzki)
- (dated or literary) vagabond, wanderer, vagrant
- Synonyms: see Thesaurus:włóczęga
Declension
Masculine declension:
Declension of wagabunda
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wagabunda | wagabundzi/wagabundy (deprecative) |
| genitive | wagabundy | wagabundów |
| dative | wagabundzie | wagabundom |
| accusative | wagabundę | wagabundów |
| instrumental | wagabundą | wagabundami |
| locative | wagabundzie | wagabundach |
| vocative | wagabundo | wagabundzi |
Feminine declension:
Declension of wagabunda
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wagabunda | wagabundy |
| genitive | wagabundy | wagabund |
| dative | wagabundzie | wagabundom |
| accusative | wagabundę | wagabundy |
| instrumental | wagabundą | wagabundami |
| locative | wagabundzie | wagabundach |
| vocative | wagabundo | wagabundy |