wanordelijk

Dutch

Etymology

From wanorde +‎ -lijk.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌʋɑnˈɔr.də.lək/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: wan‧or‧de‧lijk

Adjective

wanordelijk (comparative wanordelijker, superlative wanordelijkst)

  1. chaotic, messy
    Synonyms: chaotisch, rommelig
    Antonym: ordelijk

Declension

Declension of wanordelijk
uninflected wanordelijk
inflected wanordelijke
comparative wanordelijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial wanordelijk wanordelijker het wanordelijkst
het wanordelijkste
indefinite m./f. sing. wanordelijke wanordelijkere wanordelijkste
n. sing. wanordelijk wanordelijker wanordelijkste
plural wanordelijke wanordelijkere wanordelijkste
definite wanordelijke wanordelijkere wanordelijkste
partitive wanordelijks wanordelijkers —

Derived terms

  • wanordelijkheid
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.