Polish
Pronunciation
- Rhymes: -arkɔt͡ʂ
- Syllabification: war‧kocz
Etymology 1
Inherited from Proto-Slavic *vъrkočь, of Turkic origin. Compare Turkish örmek (“to knit”).
Noun
warkocz m inan (diminutive warkoczyk)
- braid
- Synonym: kosa
- (Przemyśl) fitting at the end of a drawbar
- Hypernym: okucie
Declension
Declension of warkocz
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
warkocz
|
warkocze
|
| genitive
|
warkocza
|
warkoczy
|
| dative
|
warkoczowi
|
warkoczom
|
| accusative
|
warkocz
|
warkocze
|
| instrumental
|
warkoczem
|
warkoczami
|
| locative
|
warkoczu
|
warkoczach
|
| vocative
|
warkoczu
|
warkocze
|
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
warkocz
- second-person singular imperative of warkotać
Further reading
- warkocz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- warkocz in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Saloni (1908) “warkocz”, in “Lud rzeszowski”, in Materyały Antropologiczno-Archeologiczne i Etnograficzne (in Polish), volume 10, Kraków: Akademia Umiejętności, page 342