wciąg

Polish

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈft͡ɕɔŋk/
  • Rhymes: -ɔŋk
  • Syllabification: wciąg

Etymology 1

Deverbal from wciągać. First attested in the 19th century.[1]

Noun

wciąg m inan

  1. vertical lift (device for lifting and moving loads located below the lifting mechanism)
Declension
Declension of wciąg
singular plural
nominative wciąg wciągi
genitive wciągu wciągów
dative wciągowi wciągom
accusative wciąg wciągi
instrumental wciągiem wciągami
locative wciągu wciągach
vocative wciągu wciągi

Etymology 2

See wciąż.

Adverb

wciąg (not comparable)

  1. (Przemyśl) alternative form of wciąż

References

  1. ^ Aleksander Zdanowicz (1861) “wciąg”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.