wecon
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *waikwēn. Equivalent to *wēc (“soft, weak”) + -on.
Verb
*wēcon
- to become soft
Inflection
Conjugation of wēcon (weak class 2)
| infinitive | wēcon | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | wēco, wēcon | wēcoda |
| 2nd person singular | wēcos | wēcodos |
| 3rd person singular | wēcot | wēcoda |
| 1st person plural | wēcon | wēcodon |
| 2nd person plural | wēcot | wēcodot |
| 3rd person plural | wēcont | wēcodon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | wēke | wēcodi |
| 2nd person singular | wēkis | wēcodis |
| 3rd person singular | wēke | wēcodi |
| 1st person plural | wēkin | wēcodin |
| 2nd person plural | wēkit | wēcodit |
| 3rd person plural | wēkin | wēcodin |
| imperative | present | |
| singular | wēco | |
| plural | wēcot | |
| participle | present | past |
| wēcondi | wēcot, giwēcot | |
Descendants
References
- “giwēkit”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012